Honowanie to metoda, mającą na celu wygładzenie danej powierzchni. Stosuje się je w ostatecznej obróbce przedmiotów potrzebujących sporej szczegółowości. Za wykorzystaniem tej metody obrabia się przeważnie otwory o okrężnym przekroju lub powierzchnie zewnętrzne przedmiotów obrotowych walcowych lub stożkowych. Honować daje się również powierzchnie płaskie oraz część rodzajów uzębień .

Zaletą wygładzania jest wysoka precyzyjność wymiarowa jak również niska klasa chropowatości. Wygładzać można zarówno bardzo małe, jak i duże elementy.

Najmniejsza akceptowalna średnica to kilka milimetrów, a maksymalna wynosi blisko jednego metra. Przedmiot może mieć długość od jednego centymetra do około dwudziestu metrów. Należy mieć na uwadze, że końcowy efekt gładzenia będzie zależny od:

• materiału z jakiego zostały wykonane pilniki ścierne,

• kąta przycięcia śladów,

• rodzaju cieczy chłodząco-smarującej,

• nacisku powierzchniowego.

Narzędziem, które wykorzystywane jest do honowania jest gładzik, a więc głowica , na której obwodzie umieszczone są pilniki ścierne. Ścieranie odbywa się przez wykonywanie ruchów obrotowych oraz posuwisto-zwrotnych.

Wśród plusów honowania wylicza się przede wszystkim: dużą dokładność , która umożliwia dokładne spasowywanie się elementów, co znacznie ogranicza ich zużywanie się, jak również wyższą żywotność detali, co jest spowodowane niskim naciskiem na tworzywo.